Rolien Sandelowsky (30) is bedenker en oprichter van ‘De Oudertelefoon’. Ouders kunnen hier terecht met vragen over opvoeden of om even hun hart te luchten.

‘Het is 25 maart. Het nieuws meldt dat de Kindertelefoon veel meer belletjes krijgt dan normaal. Dit breekt mijn hart. Met een vriendin praat ik erover: wat kunnen we doen om thuis een veiligere plek te laten zijn voor kinderen? Eigenlijk moet je de ouders ondersteunen, zodat hun zorgen en problemen niet doorsijpelen naar de kinderen. We dachten aan een begeleide meditatie die ouders kunnen afspelen als ze stress ervaren. Maar hoe breng je ouders hiermee in aanraking? Opeens dacht ik: hé, een oudertelefoon. Dat bestaat nog niet.’

‘‘Ouders willen hun kind soms het liefst het raam uitgooien, maar durven dit niet te benoemen.’’

‘De Oudertelefoon is een anonieme lijn en chatservice die opvoeders kunnen raadplegen als het thuis even te veel wordt. Ouders kunnen hun kind soms wel wat aandoen, maar benoemen dit vaak niet. Er moet een plek zijn waar ze hun verdriet, woede of angsten kunnen uiten, maar ook waar ze praktische opvoedvragen kunnen stellen als: “Hoe bied ik mijn kind structuur zonder politieagent te spelen?” Onze vrijwilligers zijn professionals uit de zorg en het onderwijs. Ze bieden ouders een luisterend oor en proberen ze al pratend zelf tot een oplossing te laten komen. Zo bedacht een oververmoeide moeder samen met een vrijwilliger om de kinderen ergens een nachtje te laten logeren. Het geeft ouders ruimte.’

‘‘Het voelt alsof ik op een sneltrein ben gestapt. Voor ik het weet werk ik tachtig uur aan De Oudertelefoon.’’

‘Het voelt alsof ik op een sneltrein ben gestapt. Een dag nadat ik De Oudertelefoon had bedacht, stapten mijn drie compagnons aan boord. Ik woonde toen nog in Porto, waar ik de kunstacademie volgde en als creatief strateeg en schrijver freelance klussen deed. Maar ik wil graag iets betekenen voor kinderen en hun ouders. Voor ik het weet wijs ik een klus af en werk ik tachtig uur per week aan De Oudertelefoon. Inmiddels hebben we tientallen die pro bono meewerken: van het belsysteem tot reclamecampagne en van verzekeringen tot juridische ondersteuning. Sinds half april zijn we in de lucht, met op de voicemail een begeleide meditatie.’

‘Er liggen wel uitdagingen. De fondsenwerving blijkt moeilijker dan we dachten. We merken dat grote organisaties in het kind- en jeugdveld enthousiast zijn, maar ook wantrouwend: we zijn jong, snel en hebben niet alle vier een pedagogische of zorgachtergrond. Het is best een ouderwetse, gesloten wereld, waar creativiteit en ondernemerschap niet altijd worden verwelkomd. Dat vind ik gek. We willen toch allemaal hetzelfde? Als De Oudertelefoon wil blijven bestaan na corona, moeten we onze medewerkers kunnen gaan uitbetalen. Deze sneltrein kwam uit het niets aanrijden, maar ik hoop hem op de rails te kunnen houden.’

‘‘We merken dat grote organisaties in het kind- en jeugdveld ons soms wantrouwen. Dat vind ik gek: we willen toch allemaal hetzelfde?’’

Deel dit verhaal