Anita Rabbett (45) is postbode bij PostNL. Ze bezorgt post, maar maakt ook een praatje met bewoners zodat ze zich gehoord voelen.

‘Het begint met een ansichtkaart. Beterschapswensen, sterkte, een hart onder de riem. En het eindigt met een rouwkaart. “Gecondoleerd met dit grote verlies.” Als postbode maak ik het hele sterfteproces mee dat achter een deur plaatsvindt. Als ik weet dat er ouderen wonen, raakt me dat extra diep. Ik doe wel eens briefje in de bus met mijn telefoonnummer erop: heb je hulp nodig, bel me dan of hang een boodschappenbriefje op de deur. Ze moeten weten dat ze er niet alleen voor staan. Dat er op ze wordt gelet, zelfs door de postbode.

‘’Als postbode maak ik het hele sterfteproces mee dat achter een deur plaatsvindt’’

‘Drie jaar geleden zat ik tegen een burn-out aan. Ik werkte als fondsenwerver bij een stichting en de druk werd me te veel. Ik ging op zoek naar een baan die rust in mijn hoofd zou brengen. De functie van postbezorger kwam regelmatig voorbij, maar wees ik telkens af. Mijn ego vond dat ik voor iets beters had gestudeerd. Totdat ik besefte dat een baan als postbode mij juist gaf wat ik zocht: rust, vrijheid en flexibiliteit. Ik beweeg lekker, kom veel buiten, kan mijn eigen uren indelen en ben er voor de kinderen als ze thuiskomen van school.

‘’Ik zorg dat ik aanspreekbaar ben en ik geef bewoners aandacht door naar hun verhaal te luisteren’’

‘In een crisistijd geven routines mensen houvast. Het zien van de postbode, in zijn of haar bekende oranje tenue, is zo’n routine. Het zorgt voor een vertrouwd straatbeeld. Ik doe meer alleen post bezorgen: ik zorg dat ik aanspreekbaar ben en ik geef bewoners aandacht door naar hun verhaal te luisteren, zodat ze zich gehoord voelen. Het hoeft niet bijzonder te zijn. Gewoon een praatje, daar knapt iedereen van op. Zo probeer ik in een donkere tijd wat positieve energie te verspreiden.

‘’Het is altijd leuk om waardering te krijgen. Maar voor mij zijn mensen uit andere beroepen de echte helden’’

‘Het is altijd leuk om waardering te krijgen. Maar voor mij zijn mensen uit andere beroepen de echte helden. Zoals de loodgieter, die kort na Ruttes afkondiging van de intelligente lockdown gewoon langskwam, zodat wij weer warm water hadden. Of de verhuizers die de spullen van mijn vrienden mét anderhalve meter afstand hebben geleverd. Het geeft je te denken hoe belangrijk het is dat we samen optrekken. We hebben elkaar nodig, laten we dat niet vergeten.’

Deel dit verhaal